Van luiwagen naar schrobmachine

Vloeren schoonmaken is voor velen dagelijks of bijna dagelijks werk. In veel gevallen kan dit simpel met een van de talrijk verkrijgbare hulpmiddelen die door huishoudwinkels worden aangeboden. Maar af en toe moet een vloer een grondige beurt krijgen. Als het daarbij gaat om een harde vloer zoals een tegelvloer kan dat het best gebeuren met de ouderwetse luiwagen die tegenwoordig ook dikwijls de naam schrobber krijgt. Met een emmer met een schuimend sop, waar de luiwagen regelmatig in wordt gedompeld, of het alternatief gewoon een plens sop over de vloer gieten, kan het karwei worden geklaard. Voor grotere oppervlakten kan wel beter een schrobmachine worden aangeschaft.

Luiwagen en de werking

Een luiwagen is een vloerenschrobber die op een bezem lijkt. Hij heeft korte stevige borstelharen. Die haren zijn vier tot zeven centimeter lang en zitten bevestigd op een houten voet van gemiddeld tien bij dertig centimeter. Soms zijn in de beide uiteinden van de voet langere haren verwerkt. In die voet past een ronde stok van ruim een meter lengte waardoor er staande met de luiwagen kan worden gewerkt. De haren van het borsteldeel zijn meestal van fiber gemaakt of ook wel polystyreen of nylon. Het schrobgedeelte met de borstelharen wordt met kracht heen en weer over de vloer bewogen waarbij gebruik wordt gemaakt van water met zeep. In de meeste gevallen is het een middelzwaar karwei om de vloer weer schoon te krijgen maar bij een sterk vervuilde vloer moet behoorlijk veel druk worden uitgeoefend.

Scheepvaart en de luiwagen

In de scheepvaart is de luiwagen een begrip. Hij is prima geschikt voor het schoonmaken van gladde oppervlakten zoals scheepsdekken en tanks waarbij goed langs de spanten en onderdeks kan worden geschrobd. Vanwege de harde haren is de luiwagen minder geschikt om iets mee aan te vegen en kan beter een gewone bezem worden gebruikt. Door tijdens het schrobben druk uit te oefenen buigen de borstelharen iets uit waardoor hoeken en randen beter bereikt worden om schoon te maken.

Oorsprong woord luiwagen niet bekend

Waar het woord luiwagen vandaan komt is nog steeds een raadsel. Er zijn wel verklaringen te vinden maar die zijn niet betrouwbaar. Volgens het Groot Etymologisch woordenboek van Van Dale zijn de verklaringen speculatief. Het woord is bekend vanaf 1682 en vermoedelijk een sterk vervormd woord. De term luiwagen komt ook voor in de scheepsbouw in combinatie met termen als: dwarsscheepse balk of stang, luiwagenblok, leiwagen, overloop, schootleider, fokkeschootvoetblok, grootschootvoetblok en luiwagengrendel. Maar of de benaming van de huidige schrobber daar mee te maken heeft is onduidelijk. Toch is er bij sommige uitvoeringen van schrobbers sprake van een zekere associatie met schepen omdat in de meestal geelachtig gekleurde borstelharen een afdruk van een anker in zwarte kleur is verwerkt.

Vloeren schoonmaken gaat makkelijker met schrobmachine

Maar zoals het met veel dingen gaat is er onder het motto het gemak dient de mens al lang een andere mogelijkheid om een harde vloer schoon te maken. Dat kan veel makkelijker en met minder energie met een schrobmachine. In plaats van een langwerpige harde borstel krachtig met de hand over de vloer op en neer te laten gaan heeft een schrobmachine een ronde harde borstel die mechanisch draait. De schoonmaker hoeft slechts achter de machine aan te lopen zonder verder kracht te zetten. Hoewel in het woord luiwagen het woord lui zit zou dit woord dus beter passen in de naam van de schrobmachine. Hoewel, lui? Schoonmaken is in het algemeen een pittige taak waar zich niet bepaald luie mensen mee bezighouden.

Lees verder

• Schuurspons, schuurt en krast meestal niet