Eten uit eigen tuin – onkruidgroente weegbree en zevenblad
De onkruidgroente groeit overal. Het is eigenlijk een schande dat je het onkruid noemt, want er zitten kostelijke stoffen in en de smaak is doorgaans voortreffelijk. Niks geen toevoegingen als suiker, zout en E-nummers. Alleen maar vitaminen en mineralen. Wat ook niet onbelangrijk is, het scheelt in de portemonnee. Wie sla van bladeren uit eigen tuin eet, hoeft geen sla bij de groenteboer te halen. Je kunt het vlak voor bereiden plukken en dan weet je ook hoe vers het is wat je op je bordje krijgt. Verser kan gewoon weg niet. Neem nou weegbree en zevenblad! Is het niet de Engelsman die zegt, dat de enige manier om van zevenbblad af te komen is te verhuizen? Er is een betere manier, een veel betere. Pluk het en eet het en geniet ervan, want zevenblad is een ondergwaardeerd plantje.Kruiden uit je eigen achtertuin
Tuin met onkruid en onkruidgroente
Mijn tuin is rommelig. Hij heeft geen strakke perkjes en er staat onkruid tussen de kruipplantjes. Vele soorten hebben we niet zelf gezet en die zijn aan komen waaien. Ooit ben ik begonnen met oorlogvoeren tegen zevenblad, maar het kruid is vele malen sterker dan mijn wiedwoede. Elk jaar weer zie ik dat, wat onkruid wordt genoemd, opkomen. Zevenblad was een ergernis tot ik ontdekte dat het een groente is die meer respect verdient.Zo zit het met meer aangewaaide planten in mijn tuin. Ze staan zich dapper te handhaven op een plek die ze zelf hebben uitgezocht en bloeien dat het een lust is. Mijn tuin herbergt een schat aan voedingswaarde en ik sta nog maar aan het begin van mijn ontdekkingstocht.
Dit is wat ik uit mijn tuin eet, of waar ik thee van maak of de witte wijn mee verrijk:
Weegbree voor weegbreekompres
Bron: Persbureau AmelandHet is een van de toepassingen van weegbree, maar de plant heeft veel meer voor ons in petto. Hij groeit bij mij direct voor de voordeur en ik kan genieten van het bruine aartje met halo'tje van meeldraden. Het is het summum van schoonheid door eenvoud.
Naast dat het een huismiddeltje is tegen prikken en steken is het blad rijk aan verschillende vitamines en lekker in sla. Het blad is rauw te eten en geeft spierkracht, energie, ondernemingslust en werkkracht. De zaden kunnen we gebruiken als vervanger voor lijnzaad.
Fytochemicaliën in onkruidgroente
Wat er allemaal wel niet in weegbree zit, je gelooft het bijna niet: vezels, kalium, calcium, magnesium, natrium, fosfor, zink en koper en de vitamines A, C en K. Weegbree is ook een rijke bron van talrijke fytochemicaliën, antioxidanten, stoffen die een bevorderlijke uitwerking hebben op onze lichamelijke gezondheid. In weegbree zitten de fytochemicaliën allantoïne, glycosiden, fenolen, salicylzuur en tannines. Door al deze stoffen is weegbree pijnstillend, ontstekingsremmend en immuunsysteem versterkend. Het blad dan, want de wortel is giftig. Die laten we staan.
Om het hele jaar door van weegbree te kunnen genieten kun je de bladeren drogen, in het donker en bij maximaal 40 graden.
Weegbreegthee en weegbree in de soep
Weegbreegthee is heilzaam bij keel- en longproblemen. Van drie theelepeltjes gehakt blad trek je in tien minuten thee. Gebruik hiervoor groene bladeren, want verkleurde bladeren van weegbree zijn echt niet lekker.
Een weegbreesoep maak je door aan een soepje dat je al gemaakt hebt wat fijngesnipperde weegbree toe te voegen. Het mag niet meekoken.
Ook gezond en erg gemakkelijk om te maken is een broodje kaas met weegbree. Op een boterham met kaas kun je een blaadje weegbree leggen of een blaadje weegbree snipperen. Weegbree en geitenkaas op een broodje is ook een niet te versmaden combinatie.
Tot slot doet weegbree het goed in een salade.
Zevenblad en hanepoten
Bron: Persbureau AmelandMonniken schijnen het in onze streken te hebben geplant vanwege de lekkere smaak en ze gebruikten het tegen de jicht. Die monniken wisten wel wat ze deden.
Plukken voor de sla - rijk aan vitamine C
Ik heb mijn ergernis voor de woekerende plant afgelegd en ben gaan plukken om het op te eten. Het is rijk aan vitamine C. En de smaak is goed, dus waarom niet?
De plant wordt ook wel hanenpoten genoemd en het breidt uit via een taai wortelstelsel. Eten dus, die hanenpoten als je niet de tuin vol wilt hebben. Het mes snijdt hier aan twee kanten.
Jonge fris groene bladeren zijn rauw te eten, smaken peterselie-achtig en doen het goed in de sla. De jonge en wat oudere bladeren laten zich ook prima bereiden als spinazie en je hebt er een gezonde groente aan. Zet regelmatig zevenblad op het menu, dan verarmen de worteltakken en zet je een rem op verdere verspreiding. De bladeren en gehakte steeltjes kunnen een ingrediënt worden van een gezonde en lekkere soep, samen met brandnetel, bijvoorbeeld. Zevenblad verdient een betere naam: het is heerlijk in smoothies, als pesto, als spinazie-achtige groente, in sla of in een stamppot.
Niet meer ergeren dus en al helemaal geen roundup of ander gif, maar eten.
Dat het u wel moge bekomen.
