Droge vijver, een kindvriendelijke vijver

Een vijver, hoe ondiep deze ook mag zijn, vormt een potentieel gevaar voor kleine kinderen. Een droge vijver kan een oplossing betekenen.

Het basisidee

Kleuters ontdekken op hun manier de wereld zonder oog te hebben voor de gevaren die hen omringen. De verantwoordelijkheid van de ouders is naast een oogje in het zeil houden eveneens het voorkomen van deze gevaren. Het maken van een vijver zonder water is eenvoudig en snel te realiseren, en doet qua effect niet onder voor een echte watertuin.

Waar in de tuin?

Voor het ontwerp en de juiste plek in de tuin gaat men net zo te werk als voor een “echte “ vijver. De vorm moet in harmonie zijn met de omgeving, het huis en de stijl waarin de tuin aangelegd is. Een vierkante vormgeving zal vaak een modern effect geven, ronde vormen zorgen daarentegen voor een meer romantische sfeer.

De aanleg

Na het uitzetten van de droge vijver kan begonnen worden met het graven. Een diepte van ongeveer twintig centimeter is over het algemeen voldoende. De afwerking van de zijwanden is, evenals de toekomstige aanplanting, bepalend voor het natuurlijk effect dat dit type vijver moet krijgen. Voor het materiaal waar de zijwanden uit opgetrokken worden, zijn er meerdere mogelijkheden: gevlochten schoeïngmatten, op hun plek gehouden door geïmpregneerde paaltjes, gestapelde gebroken stoeptegels of natuursteen, eventueel onderling bevestigd met wat cement, zonder dat dit zichtbaar mag zijn. Ook bielzen, mits goed waterpas gelegd, kunnen voldoen. Een ronde, iets dieper uitgegraven droge vijver met wanden van natuursteen zal het effect geven van een oude waterput.

De grond in de vijver kan nu bewerkt worden, waarbij aan te bevelen valt een zak potgrond met de aanwezige grond te vermengen. Resteert nog het geheel goed te vlakken en waterpas te maken.

De aanplanting

De planten die uw droge vijver gaan bevolken moeten lijken op waterplanten. Helxine soleirolii (Slaapkamergeluk) of Mentha requienii (Corsicaanse munt) wordt als bodembedekker over de gehele oppervlakte uitgeplant met een onderlinge afstand van vijftien centimeter. Het laatstgenoemde soort is beter vorstresistent dan slaapkamergeluk en verspreidt bovendien een aangename mintgeur. Tot slot worden drie Schoenlapperplanten, bijvoorbeeld Bergenia “Overture”, in één plantgat, iets uit het midden van de vijver geplant.

Het optisch resultaat is een vijver bedekt met kroos, waarbij het blad van de Bergenia’s veel lijkt op dat van een waterlelie.