De onbekende incabes telen

Ze liggen vaak op gebakjes, maar wat zijn deze decoratieve oranje vruchtjes nu eigenlijk? Zijn ze eetbaar of puur decoratief? Zijn het kleine lampionnetjes? Zijn het bessen? Of zijn het toch kersen? En zijn deze vruchten ook in ons land te telen? Het antwoord is ja, de Physalis of incabes is heel goed is ons land te telen.

De incabes

De incabes wordt ook wel de ananaskers, aztekenbes, goudbes of Kaapse kruisbes genoemd. De latijnse naam is Physalis coztomatl. De incabes komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en is te vinden in landen als Colombia, Peru, Ecuador en chili. Tegenwoordig wordt de bes ook in Zuid-Afrika, Groot-Brittannië en Turkije gekweekt. De plant behoort tot de familie van de nachtschade, zoals de aardappelen en tomaten en is dus in tegenstelling wat de naam doet vermoeden helemaal geen familie van de bes.

Zaaien

Zaai de incabes zaden vanaf januari tot en met april binnenshuis bij kamertemperatuur voor. Wanneer de zaailingen vier blaadjes hebben kunnen ze in een grotere pot uitgeplant worden. De planten kunnen na half mei, wanneer het ’s nachts niet meer zo koud is, uitgezet worden in de kas. De plantafstand is veertig centimeter tussen de planten.

Verzorging

De incabesplanten zijn van oorsprong tropische planten en hebben veel zonlicht nodig en houden van een warm tot heel warme standplaats. Het is in ons klimaat dan ook het beste om de plant in de kas te telen of in een pot op een warm en beschutte plek. De grond moet luchtig zijn en water vast kunnen houden, maar niet kletsnat zijn. Af en toe een handje koemestkorrels is genoeg. De planten worden tachtig tot negentig centimeter hoog. De stengels zijn niet heel stevig en wanneer de vruchten aan de plant komen is het raadzaam om een plantenring te gebruiken om de plant wat steun te geven. De kleine gele bloemetjes groeien wat verborgen onder in de oksels van de plant. Van onder af zijn ze goed te zien.

Ziektes

De plant is familie van de nachtschade en is wat gevoelig voor schimmels. Zorg dat de bladeren niet nat worden tijdens het water geven en giet het water op de aarde rondom de plant.

De oogst

De kleine, knikker grote, vruchten vallen zo rond half juli en augustus, wanneer ze rijp zijn, vanzelf van de plant af. De vruchten zijn dan geel oranje van kleur en het omhulsel (de lampion) doet papierachtig aan en schijnt iets door. De vruchtjes zitten vol met kleine zaadjes, deze kunnen na het verwijderen van het lampionnetje en te wassen in zijn geheel gegeten worden.

De nog groene vruchten kunnen in de verpakking op een schaal op kamertemperatuur nog iets narijpen. De vruchten zijn in hun natuurlijke verpakking erg lang houdbaar, op kamertemperatuur kunnen ze zo dertig tot vijfenveertig dagen bewaard worden. In de koelkast kunnen ze wel zestig dagen goed blijven.

De smaak is iets zoet zurigs. Het doet denken aan een combinatie van kaki, ananas en kersen. De vruchten liggen vaak als decoratie en lekker hapje op een gebakje en worden ook in salades gebruikt. Tegenwoordig zijn ze ook in gedroogde variant op de markt als superfood. Dit omdat er behoorlijk wat vitamines in de bessen zitten; A, C, Calcium en ijzer. Honderd gram incabessen bevat ongeveer drieënvijftig calorieën.

Jam

Van de vruchtjes is (na behoorlijk wat uitpakwerk) een heerlijke jam te maken. Recept:

• 500 gram Incabessen
• 500 gram geleisuiker
• 1 citroen

• Pak de Incabessen uit.
• Was de bessen en pureer deze met de staafmixer.
• Weeg de puree en voeg een gelijk deel geleisuiker toe.
• Voeg het sap van 1 citroen toe en laat alles wanneer het aan de kook is twee minuten doorkoken.
• Doe de jam in schoongemaakte en uitgekookte potjes en dan is deze enkele jaren te bewaren.