Kruiden: Bijvoet (Artemisia vulgaris)

Het tuinkruidenhoekje mag in de moderne tuin niet ontbreken. Dicht bij de keuken zodat de kookkunst van de kok helemaal tot zijn recht kan komen met verse kruiden uit de tuin. Aan bijvoet worden ontspannende eigenschappen toegeschreven.

Bijvoet

Artemisa vulgaris

Eigenschappen

Bijvoet is een inheemse plant, die meestal in het wild groeit. In de tuin neemt hij al gauw te veel plaats in. De bloemscheuten, die zowel vluchtige olie als bittere stoffen en looizuur bevatten, worden vanouds als kruid gebruikt.

Curatief (genezend)

Uit oude verhalen is moeilijk op te maken of bijvoet gebruikt werd vanwege zijn neutraliserend effect op vette spijzen dan wel vanwege zijn kruidige smaak. Zijn faam als geneeskruid vindt zijn oorsprong in middeleeuws bijgeloof. De oorsprong van de naam is door de Duitse kruidkundige Adam Lonicerous als volgt verklaard: met bijvoet in de schoenen kon men voettochten maken zonder dat de voeten moe werden — vandaar bij-voet. Inderdaad wordt het nog wel gebruikt als toevoegsel in bad een voetenbad. Ook wordt aan bijvoet een kalmerende werking toegeschreven.

Uiterlijk

Struikachtige plant; het blad is viltig van onderen en donkergroen van boven, 4-10 cm lang en ge- veerd of dubbelgeveerd. De bruine stengel kan tot 2 m hoog worden. De bloemhoofdjes zijn langwerpig en vormen een tros. De geelbruine bloempjes kunt u langs de weg en op ruige stukken grond aantreffen. Als u zelf bijvoet kweekt, moet u er wel voor oppassen dat hij andere kruiden niet overwoekert.

Teelt

Bijvoet kan geteeld worden iedere grondsoort. Ze hebben een tussenruimte nodig van 60cm.

Oogst en drogen

Voor het kruiden gebruikt men, behalve de wortels, vooral de bloemscheuten, als ze in knop zijn. Van juli tot september moet van iedere bloemstengel het bovenste deel (12 tot 15 cm) worden afgesneden. De blaadjes haalt u er vervolgens af. De droge knoppen kunt u knippen of fijnsnijden. Fijnwrijven of versnipperen kunt u ze niet: dan worden het wollen bailetjes.

Smaakeffecten

Het aroma is in trek bij vette spijzen zoals gevogelte (gans, eend), vet vlees en vis (paling). Tenslotte kan men bijvoet toevoegen aan rauwkost.