Tulpenboom of Magnolia

De Tulpenboom is een andere soort boom dan de Magnolia. In Nederland wordt de Magnolia in de volksmond vaak een tulpenboom genoemd. De bijnaam van deze boom is een “beverboom”. De Tulpenboom komt veel voor in Amerika en behoort wel tot de familie van de magnolia. De magnolia zelf bestaat wel uit 220 soorten.

Algemeen

Vaak wordt er in de volksmond gesproken over de Magnolio oftewel Tulpenboom. Dit is eigenlijk een verkeerde uitdrukking. Beide benamingen hebben betrekking op twee verschillende bomen.

De Tulpenboom

Deze boom behoort tot de familie van de magnolia, de Magnoliaceae. Het behoort tot één van de mooiste loofbomen van Noord-Amerika, waar hij tot wel 60 meter hoog kan worden. De bloem, die lijkt op zowel een lelie als een tulp heeft hierdoor de Nederlandse bijnaam "Tulpenboom"gekregen. De kleur van de bloem, die tulpvormig is, is groen, geel of oranje. Dit is een boomsoort waarbij weinig of geen ziekten of plagen voorkomen. De naam voor deze boom in andere talen is:

• Grieks: Liriodndron tulipifera (lirion = lelie; dendron = boom)
• Engels: Tulip tree
• Frans: Tulipier Virginie
• Duits: Amerikanischer Tulpenbaum

Het bijzondere van de tulpenboom

De snelle groei, de vorm van de bladeren en de goudgele kleur van deze bladeren in het najaar maakt deze boem heel bijzonder. De boom bloeit van mei tot halverwege juni, welke door bijen bestoven wordt. In het najaar verliest het, na eerst geel te zijn geworden, net als alle andere loofbomen zijn blad.

Herkomst van de boom

Deze Tulpenboom is in 1783 ingevoerd in Europa, niet omdat de boom zo mooi was, maar omdat hij op korte termijn hout zou leveren. In de valleien van de Chio rivier zijn de mooiste exemplaren te vinden. Bomen met eerst een takloze stam van 30 tot 40 meter hoog, en daarna 20 meter hoog een dicht bebladerde top. In China ontdekte men een zelfde soort, die daar maar 16 meter hoogte bereikt.

Magnolia

Deze boom heeft zijn naam te danken aan de Franse Pierre Magnol. Deze hoogleraar in de botanie die leefde van 1638 tot 1715, was directeur van de botanische tuin in Montpellier. De Engelse botanicus Plukenett ontdekte de boom in de 18e eeuw in Florida. Hij noemde de boom naar zijn Franse collega. Pas in 1755 werd de boom voor het eerst geplant in de koninklijke tuinen van Parijs.

De boom groeit prima op vochtige veenachtige grond. De Magnolia behoort tot een bomenfamilie die maar liefst 220 soorten heeft. Velen hiervan groeien in de tropen, zijn klein tot middelgroot met opvallende mooie bloemen. De eigenlijke bijnaam voor de Magnolia is "Beverboom"en niet de in de volksmond gebruikte "Tulpenboom".

Het lichte, gelige hout, van deze boom is een waardevolle houtsoort in Amerika, waar het voor fineerwerk en papier wordt gebruikt. Uit de bas van Magnolia grandiflora, welk vrij bitter is, wordt een koortswerend medicament gemaakt dat in Amerika soms wordt gebruikt.

De staten Mississippi en Louisiana van de Verenigde Staten van Amerika hebben de Magnolia als officiële staatsbloem.

Het bijzondere van de Magnolia

Omdat deze boomfamilie zo veel soorten heeft, zijn de bloeitijden ook verschillend. Er zijn bomen die bloeien in:

• Het voorjaar, de bekendste is de Magnolia x Soulangiana (in 1825 voor het eerst in Parijs). Deze soort wordt tot 6 meter hoog, groeit als heester en heeft roze of witte bloemen, die als het ware op de takken zijn geplaatst (ze staan dus rechtop). De boom groeit langzaam en heeft soms meerdere stammen.
• De zomer, onder andere de magnolia grandiflora. Dit is een wintergroene loofboom met een kegelvormige vorm die tot wel 25 meter hoog wordt. De bladeren zijn donkergroen, elliptisch een leerachig hard met een viltige behaarde onderkant. De bloemen zijn groot, staan rechtop en zijn wit. De vruchten zijn groot en eivormig die bij rijping openspringen

Herkomst van de boom

In China, Japan en Noord-Amerika groeien de bomen in bossen en langs rivieroevers, waarschijnlijk is dit een plantenfamilie die meer dan 100 miljoen jaar oud is. Bekend is dat Boeddhistische monniken de Magnolia denudata al voor de jaartelling bij hun tempels planten. De boom stond symbool voor reinheid. De bloemen van deze boom werden vaak gebruikt in de oude Chinese schilderkunst.

In Noord Amerika zijn fossielen gevonden in 98 miljoen jaar oude lagen van de Archaenanthus, een mogelijke verwant van de familie van de Magnolia.

Hoe te behandelen

Een Magnolia gedijd het beste in een lichtzure, humusrijke, waterdoorlatende bodem. Een jonge Magnolia heeft, vooral in de zomer, veel water nodig. Hij staat het liefst in de zon of halfschaduw en niet in de ruwe wind. Deze Magnolia kan ook in een grote kuip op het balkon of dakterras worden gepland. Van snoeien houdt een Magnolia niet, maar moet het toch gebeuren, dan kan dat het beste gedaan worden vlak na de bloei.

Enkele soorten Magnolia

• Big Dude, een soort met bloemen die een diameter van 35 cm kunnen hebben, zijn rose aan de buitenkant en wit binnenin. De bloemen zijn lekker geurend en de bladeren van de boom groot. De groei is opgaand maar breed uitgroeiend.
• Brooklynesis Yellow Bird, deze soort heeft heel veel opstaande bloemen van een gele kleur. De groei is piramideachtig.
• Loebneri Leonard Messel, heeft lila roze bloemen die van binnen wit zijn. De bloemen zijn vorstbestendig en de struik kan wel 3 meter breed worden.
• Lilliflora Nigra, een zwakker groeiende soort met grote purperrode bloemen. Bloeit voornamelijk in mei
• Limelight, nog een geelbloeiende magnolia. Deze gele bloemen verschijnen voor de komst van de bladeren.
• X Soulangeana, dit is eigenlijk de huis- tuin- en keukenmagnolia. Een soort die een krachtige groei heeft, bloeit in april en mei en heeft of witte of lila roze gekleurde tulpvormige bloemen.
• Stellata, een in maart en april bloeiende dicht vertakte struik met stervormige witte bloemen.