De onbekende aardkers

De aardkers of tomatillo zoals deze vrucht ook wel genoemd wordt, is vrij makkelijk in Nederland te kweken, toch kennen weinig mensen hem en dat is jammer. De vruchten zijn zowel rauw als gekookt goed te verwerken in allerlei gerechten en de plant is om te zien ook nog eens heel mooi. Alle vruchten zitten als het ware ingepakt in een lampionnetje.

De aardkers

De aardkers wordt ook wel tomatillo, physalis ixocarpa of Mexicaanse aardkers genoemd en komt van oorsprong uit Midden-Amerika. De plant behoort tot de nachtschade familie. Heden ten dagen worden de vruchten ook nog vaak in de gerechten uit Mexico en Guatemala gebruikt, maar de Azteken teelden de vruchten al ruim acht honderd jaar voor onze jaartelling en noemen de vruchten 'Tomatl' wat sappige vrucht met veel zaadjes betekent. De aardkers is familie van de Physalis peruviano, de iets wat bekendere ananaskers die lekkere kleine gele vruchtjes bevat en hij is ook familie van de Physalis alkekengi, de sierplant met oranje lampionnetjes die vaak in droogboeketten wordt gebruikt.

Zaaien

De zaden van de aardkers kunnen in de maand maart of in de maand april binnenshuis gezaaid worden. Een temperatuur van ongeveer twintig tot tweeëntwintig graden Celsius zorgt voor de beste ontkieming. De zaden ontkiemen ongeveer na een week tot tien dagen. Wanneer de zaailingen meerdere blaadjes hebben kunnen ze verspeent worden en in grotere potjes worden uitgeplant. Na vijftien mei, de ijsheiligen, wanneer er geen nachtvorst meer is kunnen de planten buiten in de halfschaduw of op een zonnige plek gezet worden. De zon zal de zoetheid van de vrucht bepalen, hoe meer zon de plant krijgt, hoe zoeter de vrucht. De aardkers geeft de voorkeur aan voedzame grond. Het maakt niet uit of het een zand, leem of kleigrond is. Een plantafstand van ongeveer veertig tot zestig centimeter tussen de planten is voldoende.

Verzorging

De één jarige aardkers groeit uit tot een struik met sterk vertakte takken en wordt ongeveer een meter twintig tot een meter tachtig hoog. De plant kan ook kruipend over de grond geleid worden. Wanneer in de hoogte geteeld wordt, kunnen de takken opgebonden worden, maar ook is het raadzaam om ze te ondersteunen. Dit kan bijvoorbeeld met gaas. Voor een goede bestuiving zijn er meerdere planten nodig en de insecten moeten vrij bij de planten kunnen komen. Wanneer de planten het naar hun zin hebben kunnen ze behoorlijk hard groeien en ook behoorlijk wat opbrengst produceren. Twee tot vier planten is voor een gezin van vier personen vaak voldoende. De aardkers houdt van niet te natte, maar wel vochtige grond. Om de plant niet uit te laten drogen kan er een laagje karton of grasmaaisel aan de voet van de plant neergelegd worden.

Oogst

De groengele tot paarse vruchten zijn als het ware ingepakt in een soort lampionnetje, wanneer de vrucht het lampionnetje begint te breken is de vrucht rijp. De vruchten kunnen met een klein schaartje of met de hand geoogst worden. De papierachtige lampion kan makkelijk van de vrucht afgehaald worden. De smaak van de drie à zes centimeter grote vruchten is bij de groene aardkersen sappig en zoetzuur, de gele en paarse vruchten zijn wat zoeter, maar ook wat meliger. De vruchten bevatten veel vitaminen en ze zijn rauw en gekookt te eten. Vaak worden ze in een chutney of saus gebruikt. De vruchten zijn, wanneer het omhulsel om de vrucht gelaten wordt, in de koelkast ongeveer twee weken houdbaar.

De aardkers bevat veel vitamine C, Vitamine A, foliumzuur en kalium en worden in de Mexicaanse keuken vaak in salades, chutneys en salsa verdes gebruikt.